Bóg stworzył ludzi, aby podzielić się z nimi swoją miłością i uczynić ich szczęśliwymi. Tylko Bóg daje pełnię szczęścia i nic innego nie jest w stanie człowieka w pełni uszczęśliwić. Ta prawda w symboliczny sposób została przedstawiona w Księdze Rodzaju, w opowiadaniu o Adamie i Ewie. Raj – ogród Eden – to symbol przebywania człowieka z Bogiem, który jest źródłem szczęścia. Niestety, pierwsi ludzie uwierzyli kłamstwu szatana, że mogą osiągnąć szczęście bez Boga, stracili możliwość przebywania w raju. Na świat wszedł grzech, którego skutkiem było osłabienie ludzkiej natury. Między Bogiem a nami powstała przepaść – skłonność do grzechu. Odziedziczyliśmy tę słabość po pierwszych rodzicach i sami z siebie nie potrafimy ich pokonać.
Bóg nie przestał kochać ludzi i mimo ich niewierności nie zostawił ich bez pomocy. Wiedział, że bez Niego wszyscy będą nieszczęśliwi. Po grzechu pierworodnym w słowach skierowanych do szatana zapowiedział, w jaki sposób pokona przepaść dzielącą ludzi od Niego. „Wprowadzam między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono ugodzi cię w głowę, a ty ugodzisz je w piętę”. (Rdz 3,15). Bóg dał ludziom nadzieję, że wyzwoli ich od zła, które oddziela ich od Niego – jedynego źródła szczęścia. Dokona tego Jego Syn, który przyjdzie na świat urodzony przez kobietę – Maryję. Pokona szatana przez swoją śmierć i zmartwychwstanie.
Jezus przyszedł na świat, aby zbawić ludzi wszystkich czasów. Tajemnicę Jego wcielenia przypomina uroczystość Narodzenia Pańskiego. Jezus, rodząc się w naszych sercach, pomaga nam dostrzegać miłość Pana Boga do nas samych, do innych ludzi i do całego świata.
