W 1263 r. do Rzymu pielgrzymował ks. Piotr z Pragi. Zatrzymał się we włoskim miasteczku Bolsena (niedaleko Orvieto), aby odprawić Eucharystię. W czasie jej sprawowania zaczął wątpić w obecność Pana Jezusa pod postacią chleba. Wówczas z Hostii, którą unosił do góry, zaczęła spływać krew. Duchowny położył Ciało Chrystusa na korporale. Ks. Piotr udał się do Orvieto, gdzie w tym czasie przebywał papież Urban IV. Ojciec Święty uznał, że wydarzył się cud eucharystyczny, i polecił przenieść zakrwawiony korporał do katedry w Orvieto.
Cud w Bolsenie-Orvieto potwierdził wielką tajemnicę naszej wiary, że po konsekracji pod postaciami chleba i wina jest obecny Pan Jezus. Wydarzenie to przyczyniło się do rozszerzenia na cały Kościół obchodów uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej, dotychczas znanej jedynie w diecezji Liege w Belgii i w Niemczech.
W diecezji Liege przeoryszą klasztoru sióstr augustianek była św. Julianna. W 1245 r. miała widzenie, w którym Pan Jezus polecił ustanowić święto ku czci Najświętszej Eucharystii. Wyznaczył nawet dzień uroczystości Bożego Ciała – czwartek po niedzieli Świętej Trójcy. Julianna zwróciła się z tym przesłaniem do biskupa Liege, Roberta, który postanowił wypełnić prośbę Pana Jezusa. W roku 1246 odbyła się w Liege pierwsza procesja eucharystyczna. Jednak w tym samym roku biskup Robert zmarł, a duchowni zaprzestali obchodzenia tego święta. Po wielu trudnościach w 1251 roku procesja eucharystyczna odbyła się po raz drugi. Archidiakon Liege Jakub, który ją prowadził, został wkrótce papieżem Urbanem IV. On też w 1264 roku, po cudzie w Bolsenie-Orvieto, wprowadził w Rzymie uroczystość Bożego Ciała. Dla całego Kościoła zatwierdził je papież Jan XXII. Od 1389 r., za pontyfikatu papieża Urbana VI, uroczystość Bożego Ciała należy do głównych świąt w roku liturgicznym Kościoła.
Po raz pierwszy z procesją Bożego Ciała na terenie Polski spotykamy się w XIV wieku w Płocku i we Wrocławiu. Od XVI wieku wprowadzono istniejący do dziś zwyczaj śpiewania Ewangelii przy czterech ołtarzach.
Uroczystość Bożego Ciała to dzień, kiedy Bóg „wychodzi” ze świątyni i odwiedza nas tam, gdzie żyjemy. Podczas uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej idziemy w procesji z Najświętszym Sakramentem. Zatrzymujemy się przy czterech ołtarzach i rozważamy fragmenty Ewangelii, które nam odsłaniają prawdę, czym jest dla nas Eucharystia. Rozważamy prawdę, że Eucharystia jest ofiarą, pokarmem duszy, zadatkiem nieśmiertelności i sakramentem zjednoczenia. Ewangelia czytana przy pierwszym ołtarzu przypomina, jak w Wieczerniku Jezus uobecnił swoją ofiarę złożoną następnego dnia na krzyżu. Podczas każdej Eucharystii uświadamiamy sobie tę prawdę. Przy drugim ołtarzu czytana jest Ewangelia o cudownym rozmnożeniu chleba.
Jezus, karmiąc głodnych chlebem, zapowiada Eucharystię – chleb, który daje nowe życie. Przy trzecim ołtarzu czytana jest Ewangelia o wędrówce zmartwychwstałego Jezusa z uczniami do Emaus. Dziś także Chrystus idzie z nami przez życie. Tak jak uczniowie rozpoznajemy Go właśnie w Eucharystii. Ostatnia Ewangelia przypomina nam modlitwę Jezusa o jedność. Jedność z Bogiem i między sobą najlepiej budujemy na dobrze przeżywanej Eucharystii.
W czasie procesji Bożego Ciała kapłan niesie monstrancję w otoczeniu wiernych, strażaków w galowych mundurach, czasami wojskowych, przedstawicieli organizacji patriotycznych, ministrantów z dzwonkami. Dziewczynki ubrane w białe sukienki z wiankami na głowie sypią płatki kwiatów przed Najświętszym Sakramentem. Wierni śpiewają pieśni eucharystyczne, przy ołtarzach kapłan okadza Najświętszy Sakrament i czyta Ewangelię. Uczestnicy procesji, a zwłaszcza osoby noszące feretrony i chorągwie kościelne oraz mężczyźni przytrzymujący baldachim nad kapłanem niosącym monstrancję, występują w świątecznych strojach. Okna domów znajdujących się na trasie procesji są udekorowane kwiatami, obrazami oraz symbolami religijnymi.
Uczestniczenie w procesji to nasze świadectwo wiary w obecność Jezusa pod postaciami chleba i wina oraz wyraz przynależności do całego Kościoła i jego małej części – wspólnoty parafialnej. Wszystko, co wierni robią, aby uświetnić przemarsz procesji, jest wyrazem ich religijności i czci dla Najświętszego Sakramentu. Bezpośrednim gestem wyrażającym cześć i szacunek względem Chrystusa jest okadzenie, którego dokonuje kapłan przy każdym z czterech ołtarzy.
Ołtarze przygotowują wierni. Nasza parafia co roku przygotowuje ołtarz przy kapliczce znajdującej się obok skweru bł. ks. Jerzego Popiełuszki, po czym łączy się z procesjami z parafii: Miłosierdzia Bożego, garnizonowej i św. Jakuba Ap. W tym roku nasz ołtarz przygotowały małżeństwa jednego z kręgów Domowego Kościoła. Na każdym z ołtarzy przewidziane jest specjalne miejsce na monstrancję. Tło stanowi plansza z hasłem nawiązującym do czytanej przy danym ołtarzu Ewangelii i obrazem lub symbolem podkreślającym jego przesłanie. Całość jest udekorowana kwiatami i zielonymi gałązkami.
